Wie mijn busjesbiografie heeft bekeken weet dat ik nogal eens van een T3 (het hoekige VW-busmodel uit de jaren ’80) naar een moderne camper, en weer terug naar een  T3 ben overgestapt.

Ik vind de T3 nou eenmaal de mooiste VW-bus,  en het geniale Westfalia-Jokerinterieur maakt hem alleen maar aantrekkelijker. Maar elke keer dat ik er een heb, ga ik me toch weer storen aan de praktische nadelen van zo’n oude auto – het lawaai, geen airco, de onbetrouwbare motoren… En dan ruil ik hem na een paar jaar weer in voor een T4, of bijvoorbeeld m’n huidige Westy, een Ford Custom Nugget.

(Overigens ben ik daarmee in goed gezelschap. Martin Dorey, de krullenbol die de heerlijke BBC-serie One Man and his Campervan presenteerde, heeft eerst een aantal T3s versleten. Voor de serie kocht hij op verzoek van de BBC een T2, omdat die nou eenmaal hipper zijn. Maar nu heeft hij, na een aantal vakanties die eindigden achterop een autotransporter, zo valt er op zijn blog te lezen, toch maar een California T5 gekocht…)

Nu heb ik dus weer flink last van busjeskoorts. (Busjeskoorts is een aandoening waarbij de patiënt veel tijd op internet doorbrengt, en zowel dag- als nachtdroomt van een nieuwe, of in ieder geval een andere camper). James May, de intellectueel van het ex-TopGear-trio, heeft een variant op die ziekte beschreven in zijn lollige boek Car Fever.

Berlijn, waar wij op het moment wonen, staat echt vol met leuke kampeerbusjes, en ook veel T3s. Weliswaar eerder “rat-lookers” dan concoursexemplaren, maar genoeg om wel weer erg veel zin in zo’n fijne, vierkante kampeerbus te krijgen.

Alleen… ze worden bijna niet meer aangeboden. Afgelopen september stond in Hamburg deze prachtige bus te koop:

 maar daar was ik net te laat bij. Sindsdien ben ik eigenlijk geen mooie T3s meer tegengekomen – niet bij de Nederlandse VW-specialisten en ook niet op mobile.de of autoscout.

Dit weekend ga ik naar een mooie Joker (met benzinemotor, dat zou m’n eerste zijn) kijken die dezelfde kleur heeft als mijn allereerste. Maar deze keer kan ik het me gelukkig permitteren om het anders aan te pakken. Ik houd m’n moderne Nugget, en koop de Joker voor erbij – voor het mooi, en voor af en toe een weekendje of weekje dichtbij. Misschien volgt er binnenkort dus wel een nieuw hoofdstuk in de busjesbiografie…

Wie herkent dit probleem? Zijn er nog meer busjesgekken in Nederland die net zo vaak van camper wisselen als ik? Misschien kunnen we een zelfhulpgroep oprichten!