We hadden onze nieuwe Ford Westfalia Custom Nugget al een poosje (al een half jaar, om precies te zijn), maar we hadden er nog nauwelijks met z’n vieren in geslapen. Omdat we in het weekend graag de stad ontvluchten en omdat het campertijdschrift Promobil de Stellplatz van het stadje Oranienburg een eervolle vermelding had gegeven reden we daarheen. Maar 30 km ten noorden van Berlijn, maar het is een compleet andere, rustige wereld.

Eerst gingen we een middagje spetteren in het golfslagbad. In Berlijn zelf zijn best veel zwembaden, maar allemaal van het type spatbordenfonds: rechttoe rechtaan, grote rechthoekige bak, koud water. Met kinderen is het leuk als er ook een glijbaan is, en een kleuterbadje. Dat is in Oranienburg prima in orde.

Na een maaltijd bij de plaatselijke Italiaan (erg aardige bediening, en zoals vaak in de voormalige DDR, heel redelijke prijzen) reden we naar de Stellplatz.  Die ligt bij de jachthaven, direct aan de rivier de Havel, vlakbij Schloss Oranienburg.

De stellplatz is ruim opgezet, met afgebakende plaatsen met veel “eigen grond” eromheen. Per plaats is er een stroompaal met afrekensysteem. Het afrekenen gaat sowieso vrij geavanceerd: je koopt bij aankomst een soort ov-chipkaart bij een automaat (die geen Nederlandse pinkaarten leest; van te voren contant geld pinnen dus), laadt die op met een bedrag naar keuze en 10 euro borg, en daarmee kun je vervolgens je overnachtingen, stroom, douches (die zijn er ook!) en water mee betalen. Bij vertrek krijg je de borg op de kaart weer terug.

Minpuntje van deze (zoals bij zowat elke stellplatz): er is geen speeltuintje. Dat zou een verblijf voor gezinnen met kinderen nòg leuker maken!

Het paleis van Oranienburg is rond het midden van de 17e eeuw door de Nederlandse prinses Louise Henriette gebouwd, en het stadje is haar nog steeds dankbaar, te zien aan het standbeeld dat midden op het voorplein van het slot staat.

Een bezoek aan het paleis (met rondleiding) is zeker voor Nederlanders eigenlijk verplichte kost. Het is erg leuk om te ervaren hoe hoog het aanzien was dat de Republiek der Verenigde Nederlanden in de 17e eeuw onder buurlanden zoals Pruisen genoot.